Mijn leven hier

Lieve lezers,

Ernstig, ik kom er net achter dat mijn laatste blog over mijn leven in Malawi (klinkt heel drastisch haha) alweer 20 dagen geleden is. 20 dagen is ongeveer mijn halve verblijf... Dussss tijd voor een nieuwe blog! Waarschijnlijk ga ik hier nog heel veel in vergeten, maar dat kan ik dan thuis mooi vertellen.

Allereerst: Ik heb nog 2 weken te gaan, maar heb echt het gevoel dat ik er pas net ben en morgen alweer naar huis ga. Heel vreemd.

Het is mij opgevallen aan mijn vorige blogs dat ik eigenlijk helemaal niet zoveel beschreven heb over het leven hier. Voor mij zijn nu een aantal dingen al ontzettend normaal, terwijl dat natuurlijk helemaal niet zo is.
- Ik betaal hier met Malawische Kwacha (MWK). De koers fluctueert heel erg, maar op dit moment is 1.000 Kwacha €1,166. Dit zorgt ervoor dat ik eigenlijk altijd 1.000 MWK als €1,- zie. Heel fout, want je geeft veel meer geld uit dan je denkt als je alles bij elkaar optelt.
- Je kan maximaal 80.000 MWK in 1x pinnen en het grootste briefje is 2.000 MWK. Dus: Heeel veeel briefjes.
- Om internet op mijn telefoon te krijgen koop ik prepaid beltegoed bij een straatverkoper. Vervolgens koop ik via een soort belletje 3,5 GB voor 8.000 Kwacha. Best oke! Al moet je je wel bedenken dat er nergens wifi is, dus het gaat ook wel hard.
- Elektriciteit in het huis is karig en wordt alleen maar minder. Allereerst, hoe krijgen we elektriciteit? Dat koop je prepaid (hahaha, ja echt waar). Thuis vul je de code in bij een kastje en tadaa: We hebben weer een bepaalde hoeveelheid elektriciteit. Dit betekent niet dat je dit altijd kunt gebruiken. Vaak hebben we of 's ochtends of 's avonds elektriciteit. Hier is een schema voor (per area), maar dat klopt niet helemaal. Aangezien het regenseizoen voorbij is, krijgen we sowieso steeds minder. Ik gok dat het dan meer opgewekt wordt.
- Lilongwe bestaat uit Area's en sectors. Ik woon in area 47, sector 5. In de sectors zit wel logica, maar in de area's helemaal niet. Om een beeld te krijgen: area 9, 6, 18, 48 en 56 grenzen aan area 47. Als iemand dus probeert een locatie uit te leggen op basis van de area's snap ik er niks van.
- Boodschappen doen we gewoon in de supermarkt. Als we dit op de markt zouden doen, zou het veel goedkoper zijn. Je zit dan echter met verschillende markten, langere kooktijden... En we zijn luie Nederlanders.

Hopelijk ben je na al deze feitjes nog steeds geboeid om verder te lezen! Behalve wonen, werk ik hier ook. Eerder heb ik daar al iets over verteld, maar was alles nog wat onduidelijk. Nu heb ik een duidelijke planning.
Maandag - 's Ochtends ben ik in het centrum (ex-delinquenten) aanwezig bij de case conference. Afgelopen maandag heb ik de eerste bijgewoond en genotuleerd. Man, wat springen ze makkelijk van het ene naar het andere onderwerp. Wel erg boeiend. We hebben vier jongens besproken en voornamelijk wat dan nu de eerste stappen zouden zijn richting hun re-integratie (wat kunnen ze goed, wat hebben ze nodig). Na de lunch (die is hier lekkerder dan bij de andere locatie), vertrek ik naar de andere locatie (Kawali) om de 'art class' bij te wonen. Dit is met de meisjes die de workshops al hebben afgerond, maar waar ze wel contact mee willen houden.
Dinsdag - Geef ik van 8 tot 9 Engelse les aan 8 jongeren in het centrum. Tot nu toe heb ik het gehad over begroetingen, basis vragen (what's your name, where do you live), emoties en he/she. Bijzonder hoe dankbaar de jongens zijn. Hierna ga ik mijn volgende les voorbereiden en eventuele andere dingen doen.
Woensdag - Ben ik in Kawali. 's Middags ga ik mee met de 'voetbaltraining' van de meiden. Het gaat volgens mij vooral om plezier en niet perse om techniek ofzo. Wat ik 's ochtends moet doen ben ik nog een beetje aan het uitzoeken. Deze week moest ik de notule nog uitwerken en ben ik dit aan het doen.
Donderdag - Geef ik weer van 8 tot 9 Engelse les in het centrum. Morgen ga ik het hebben over rechts, links en de weg wijzen. Hierna weer voorbereiden voor dinsdag.
Vrijdag - Ben ik in Kawali. Vaak kom ik wat later, want heb 's ochtends niet echt wat. 's Middags is er een drop-in center, dus kunnen deelnemers van de workshops gewoon langskomen en leuke dingen doen. Ik heb wat Engelse puzzels gemaakt en een film (freedom writers) gedownload. Kunnen ze weer even vooruit!

Dit is dus mijn week. Het is wel erg vreemd om bijvoorbeeld de dagen van de week in het Nederlands op de schrijven haha. Wel grappig trouwens: Een Engelse collega zei dat ze ook graag tweetalig wilde zijn. Dus ik had zoiets van... huh? Ik tweetalig? Bleek ze het vooral gaaf te vinden dat ik meer talen spreek dan alleen Engels, want dat kon zij niet. Toch een soort compliment!

Gister hadden we de afscheidslunch van twee Engelse collega's op werk. Ze hadden echt eten gemaakt in overvloed! Dat ik vroeg waar de restanten heen gingen, maar ik toen een wazig antwoord kreeg. Wel erg leuk: Met speeches en collega's die gingen dansen. Vandaag had een van deze collega's haar echte laatste dag. Ze had wat chips en fruit meegenomen als traktatie. Dit zorgde eigenlijk voor een hele interessante situatie. Ik zou de zakken chips openscheuren, op tafel leggen en gewoon van alles wat pakken. Hier gingen de Malawiaanse collega's tellen met hoeveel personen we waren. Op basis daarvan het fruit opdelen (wie wil appel, wie wil druiven, de druif mensen allemaal even veel) en de chips verdelen. Dit kwam erop neer dat per 3 mensen, er 1 zak chips was die ze dan mochten eten en iedereen had wat fruit voor zichzelf. Grappig.

Oja, we zijn laatst verhuisd! Van sector 4 naar sector 5. Hierna is er een BBQ gegeven om het huis in te wijden. Ook alle betrokken Malawianen waren uitgenodigd (schoonmaakster, bewakers, taxi chauffeurs). In Malawi eet bijna iedereen nshima. Een soort deegballen van wit maïsmeel. Dit wordt gezien als zeer belangrijke voeding: Het is belangrijker je nshima op te eten dan je groentes. Tijdens onze BBQ vertrokken dus spontaan een aantal Malawianen om even nshima te maken en eten, want ja, avondeten is anders niet compleet. Heeel vreemd.

Wat ook vreemd is: Een gesprek dat ik heb gevoerd met mijn tuktuk chauffeur. Het begon over geloof en daarna vroeg hij mij of ik in magie geloof. Hij geloofde hier ook niet in, maar wel in hekserij (elke afrikaan volgens deze man). Ik vroeg naar het verschil tussen magie en hekserij. Als je behekst bent, kan je mensen eten uit hun graf of zonder dat je het echt door hebt mensen ziek maken. Als iemand jou behekst heeft kan dat ongedaan worden gemaakt door magie. Toen ik zei dat dat toch niet kan, omdat hij niet in magie gelooft werd het gesprek te ingewikkeld. Misschien kon dat dan toch niet haha. Wel gaf hij aan dat mensen bij de overheid niet in hekserij geloven, maar dit was meer omdat er geen wetten over waren. Als ze iemand aangaven als heks kregen ze te horen dat er geen regels over waren wanneer iemand een heks is. Ik moest echt een beetje denken aan Nederland eeuwen geleden.

Tot zover deze blog! Morgenavond ga ik naar Cape Maclear met alle huisgenoten. De meesten zijn er al geweest, maar het schijnt super mooi te zijn. Waarschijnlijk mijn laatste weekendtripje (whuuut?!).

Nu zijn jullie weer even op de hoogte :).
Liefs van mij!

Ps. Wat ik niet ga missen: Overal aangekeken of aangesproken te worden omdat je een mzungu (Europees/wit persoon) bent. Pff, niet meer opvallen lijkt me heerlijk.

Luangwa national park

Wat een weekend! Ik heb nog niet heel veel de wereld gezien, maar op dit moment is dit zeker de mooiste plek die ik ooit heb gezien. Deze mooie plek was south luangwa national park.

Vanuit een hotel in Lilongwe vertrokken we met een busje richting Zambia. Vanwege wat techische problemen was dit 2 uur later dan gepland. Wij waren met z'n 4en (2 huisgenootje, een au pair die we kennen en ik). Daarnaast zaten we met nog 3 Canadese meisjes tussen de 17 en 21 jaar. Zij vertelden hier te zijn om als Jehovah getuigen les te geven over de bijbel. Na onze vooroordelen bleken het -bier drinkende, korte kleding dragende, niet zichtbaar biddende - moderne meisjes te zijn. Toch grappig hoe je dit dan absoluut niet verwacht.

Wat een overnachtingsplek! Echt wauw....
We sliepen in een 2-persoonstent met vaste bedden naast een rivier met nijlpaarden en apen in de bomen. Wanneer je naar de wc moest 's nachts, moest je de guard seinen met je zaklamp. Er kon namelijk zomaar een nijlpaard, olifant of krokodil voor je tent staan. Like what?! Daarnaast hadden we een zwembad met ligbedden, uitkijkend op de rivier en een bar. Als we hadden gewild had zelfs sporten gekund (zie midden in een grasveld een rond rieten dak voor je met fitness apparaten eronder).

We hebben 4 game drives gedaan van elk 4 uur. Oftewel, 4 uur in een grote landrover rondjes rijden en dieren spotten. Hierbij zat dan in totaal ook 4 uur in het donker. We hadden dan een schijner bij ons die zich op ogen focusde. In het licht hebben we o.a.olifanten, giraffen, apen, zebra's, antilopen, allerlei (roof)vogels, nijlpaarden, krokodillen en een luipaard gezien. 's Nachts hebben we een kameleon, luipaard en hyena gezien. Alleen al het systeem was facinerend; de antilopen waren meestal in de buurt van de apen. Als er dan een leeuw aankwam zouden de apen de antilopen kunnen waarschuwen. Helaas vonden we alleen verse poep en pootafdrukken van de leeuwen. Deze waren nu 4 dagen niet gezien. Waarschijnlijk zaten ze een bizon op te eten ergens in de bosjes. Wel grappig; elke safari auto die voorbij kwam rijden stopte even om naar de leeuw te vragen. Een heel avontuur!

De eerste twee gamedrives waren met de 3 meisjes, vanaf de tweede met een duits echtpaar. Zij waren denk een jaar of 50 en zaten voor werk in Malawi. Een heerlijk liefdevol stel, super spontaan en vol met verhalen. Leuk!

Tussen de drives (6-10u & 16-20u) door zaten we aan het zwembad. Zeer ontspannend! Al moesten we hier ook wat slaap inhalen. Onze tweede dag bleek er namelijk een feestje te zijn bij de buren (ander accomodatie park). Hier hebben we een groep blanke mensen ontmoet die daar (tijdelijk/vrijwillig) werkte: Australiër, Nieuw-Zeelander, Zuid-Afrikaan, Canadees..... waarschijnlijk mis ik nog nationaliteiten. Dit betekende twee avonden "1 biertje drinken". Ik lag zaterdag om 1 uur op bed en zondag 2:30 uur. De wekker ging elke ochtend om 5, oeps. Zeer boeiende verhalen gehoord dit weekend.

Zo was er een jonge man van 25, geboren in Zuid-Afrika. Hij had alleen in Europa en Azië gewoond en zat nu in Zambia. Hij had gegoogled en vond een vacature als manager bij een safari organisatie. Dit betekent dat sinds dit weekend zijn huis een tent was. Toen we hem vroegen wat voor hem thuis was, was dat waar zijn ouders waren. Op dit moment zaten zij in Kenia, maar dat kon elk moment anders worden. Zijn moeder had hij nu 3 maanden geleden voor het laatst gezien. Hij had ontzettend veel zin in dit werk en hield van zo'n avontuurlijk leven. Hij kon trouwens ook leeuwen opsporen en tours geven.

Daarnaast hebben we een malawiaanse man ontmoet die begonnen is als kok (tijdens safari's op vuur). Er kwam een vacature vrij als tourguide bij dat bedrijf. Hij heeft deze baan en de opleiding gekregen. Na een maand had hij Japanners in zijn auto en hij kreeg een baan aangeboden daar. Via deze weg heeft hij gestudeerd in Japan en Zweden, opleidingen over human rights. Nu hij weer terug was in Malawi heeft hij veel gesolliciteerd. Hij is echter nog nergens aangenomen. Vrienden van hem dachten dat hij als betweter gezien zou kunnen worden. Hij wil zelf echter gewoon kennis uitwisselen. Nu heeft hij weer een baan als tourguide en was hij nog druk aan het solliciteren. Hopelijk kan hij toch snel met zijn passie aan de slag.

Op dit moment heb ik geen stroom, dus kan ik geen foto's op de blog zetten. Deze komen dus later!

Groetjes vanuit Malawi :).

Week 1

Masana abwino,

De taal is wel echt iets waar ik op het moment tegenaan loop. Mijn collega’s spreken bijvoorbeeld Engels, maar zodra ze met elkaar praten schakelen ze meteen over op Chichewa. Chichewa is de lokale taal en wanneer een kind naar een goede school gaat, wordt hier Engels gegeven. Een grote groep mensen spreekt dus echt goed Engels. Zo leert het kindje van 2 van mijn collega nu al het alfabet in het Engels op zijn kinderdagverblijf. Er zijn echter ook mensen die alleen “Hi, how are you?” en “I’m fine, how are you?” kunnen zeggen. Ik? Ik ken alleen “Zikomo”. Dit betekent bedankt. De aanhef hierboven (goedemiddag) heb ik moeten opzoeken. Voor de rest gaan alle woorden nog mijn ene oor in en andere oor uit. Waarom ben ik niet goed in talen? Dat had nu zo handig geweest…

Dat was even mijn talen struggle stukje. Laat ik nu gewoon vertellen wat ik heb gezien en meegemaakt.

In mijn vorige blog had ik verteld dat mijn koffer vermist was en vrijdag mijn eerste werkdag zou zijn. Goed nieuws: Ik heb mijn koffer donderdag opgehaald! Vrijdag ging echter niet door vanwege demonstraties (mensen waren boos, omdat ontwikkelingsgeld naar topmensen ging en dat de regering niks doet tegen het jagen op albino’s). Bij het eerste onderwerp ben ik blij dat ik hier gewoon zit en niet gewoon geld heb gegeven. Het tweede onderwerp is zovan… Wat goed dat mensen daarvoor opkomen, maar wat bizar dat dat nog gebeurd. Oke ik dwaal af. Vrijdag heb ik dus eigenlijk niet zoveel gedaan. We zijn met z’n allen naar ‘Wildlife” geweest. Een soort revalidatieplek voor aapjes, zodat ze later weer teruggeplaatst kunnen worden. Ze hebben hier wifi (of nouja… een soort van…) en een restaurant. De eigenaar maakte voor ons een oranje (meer gele) cocktail, zodat we konden proosten op onze koning. Toch leuk.

Afgelopen weekend ging we naar Kuti Wildlife Reserve. Alleen de weg ernaar toe was al een avontuur! We gingen met 8 man op fietstaxi’s bij ons de berg af naar de mini bus bushalte (hilarisch). Vervolgens moesten we twee keer in de minibus. Bij de overstap hebben we denk ruim een half uur gewacht voordat we vertrokken. Hierbij moet je je bedenken dat zo’n busje pas wegrijdt als alle plekken bezet zijn. Ze krijgen namelijk per persoon betaald, dus is het zonde van de benzinekosten om eerder weg te rijden. Eenmaal in de middle of nowhere aangekomen, moesten we nog zo’n 10 kilometer achterop fietstaxi’s. Mijn collega’s vinden het trouwens erg leuk dat we ze bike taxi’s noemen, omdat het klinkt alsof we ze echt als taxi/chauffeur zien (meer status). We sliepen in 4 persoons A-frames met 2 bedden boven en 2 bedden beneden, met klamboes. Die klamboes waren erg welkom, aangezien beneden kikkers sprongen en we boven een gekko’s boven ons hoofd hadden lopen. De muggen nog niet meegerekend haha. De eerste dag hebben we mountainbikes gehuurd en een rondje gefietst. Ellendig! Overal vast in het losse zand en zoveel gefocust op de weg dat je niet veel om je heen ziet… Niet helemaal mijn ding. Hier de zonsondergang gezien, erg mooi. We hebben vooral zebra’s gezien, een soort koe en een enkel aapje. Dag twee werd na het ontbijt verteld dat de enige giraffe was gezien. We zijn hier naartoe gegaan en kwamen terecht op een plek waar het wemelde van apen en zebra’s. Hier liep de giraffe ook tussen. Erg gaaf zo allemaal bij elkaar! Hierna hebben we vooral nog veel kaartspelletjes gespeeld.

Maandag was mijn eerste werkdag. Ik werd geïntroduceerd en we deden een voorstelrondje. Er is een ruimte met een tafel waar eigenlijk iedereen aan werkt. Er zou een vergadering zijn, maar deze ging niet door. Daardoor zat iedereen films te kijken. Een erg vreemde ervaring. Ik ben met een collega’s mee geweest om haar zoontje op te halen van school en thuis afgezet. Daarna kregen we lunch: Rijst met dunne tomaat-achtige saus, spinazie achtig spul en een stukje kip. Super zout, het begint langzaam te wennen. Hierna zouden we een groep meisjes ophalen om iets met kunst te doen. Deze meiden hebben de workshops al doorlopen, dus komen nog elke maandag om contact te houden. Degene die de kunst workshop zou geven was er echter niet en toen we door de wijk reden, stonden er ook geen meisjes klaar. Het bleek dat een deel geen school had, dus ze waren het vergeten. Bij het ‘kantoor’ bleken wel drie meisjes te zijn. Hiermee hebben we uiteindelijk geverfd. Ik heb de opdracht uitgelegd, maar had een collega nodig die vertaalde, omdat ze amper Engels verstonden. Erg vreemde eerste dag.

Mijn tweede werkdag (dinsdag) zou ik meegaan met huisbezoeken, maar dit ging niet door vanwege veiligheidsredenen. De wijk zou voor blanken niet veilig genoeg zijn, al verschilden de meningen daarover. Wel fijn dat ze veiligheid zo serieus nemen. Een dagje naar Lilongwe geweest en op de stofjesmarkt stofjes uitgezocht om wat kleding van te laten maken. Ook leuk.

Woensdag zou ik met het openbaar vervoer naar werk gaan. De route was nog niet bekend, dus had ik met een collega uit Kenia bij een bepaalde bushalte afgesproken. Ze was een half uur te laat en in totaal zijn we 2,5 uur onderweg geweest. De mini bus heeft op een depot bijna een uur gewacht totdat hij vol was. Pff. ’s Middags de eerste workshop meegemaakt. Het leek een beetje op mijn psychomotorische therapie stage: Ze deden leuke activiteiten (nu gericht op regels, samenwerking en vertrouwen) en kregen hierna vragen. Leuk om te zien en heb zelf een activiteit uitgelegd. Al verstond ik het meeste niet en had ik weer mijn collega als tolk bij mijn uitleg nodig.

Vandaag heb ik gewoon de Tuktuk genomen naar werk. Dit is 3x zo duur (ca. 3 euro i.p.v. 1), maar zoveeeel sneller. Hier heb ik een meeting gehad waarin we een planning voor komende week hebben gemaakt. Ik ga bij elke ‘afdeling’ van Change 4 Change meelopen. Dit is dus (1) Pioneers of change (POC): meisjes die risico lopen op (seksueel) misbruik, meisjes die nu al in het seksuele circuit zitten en meisjes die in het circuit hebben gezeten en (2) Rights of passages (ROP): De doelgroep is schoolverlaters (jongens en meisjes), maar andere groepen worden niet uitgesloten. Beide programma’s (1 en 2) hebben een serie aan workshops waarin het zelfvertrouwen wordt vergroot en uiteindelijk een doel voor ogen hebben. Na ROP kunnen ze nog over verschillende beroepen dingen leren. Als laatst ga ik meekijken bij ‘the centre’. Hier zitten jongens na hun celstraf en leren ze ook meer beroeps- en persoonlijke vaardigheden. Net als bij de andere projecten denk, maar dan intensiever.

Deze ochtend heb ik dit hele verhaal kunnen typen. Toch ook wel wat werk gerelateerde dingen gedaan; Ik weet nu dus mijn planning, heb gesproken over ROP en weet wat we in de workshop vanmiddag van ROP gaan doen. Er werd gezegd dat deze jongeren vaak niet kunnen schrijven of lezen en dus ook geen Engels spreken. Lastig… Ook heb ik er weer wat nieuwe woordjes bij geleerd:

Muli bwanji – Hoe gaat het?

Ndili bwano (kaya ino) – Het gaat goed (en met jou?).

Takulandirani – Welkom

Zoals jullie lezen moet ik wel mijn draai nog een beetje vinden op mijn werk. Hopelijk gaat dat snel beter ?.

Ik heb vorige week trouwens ook al wat foto's online gezet, maar wilde jullie niet stalken met 100 mailtjes. Meer volgt snel!

Doeidoei!

Aankomst

Nu ik deze blog schrijf is het 12:25 uur en ik ben nu al moe. Zoveel eerste indrukken! Ik dacht, laat ik meteen mijn eerste echte blog schrijven om mensen op de hoogte te houden. Als ik eenmaal aan het werk ben zal ik vast minder meemaken waarover ik kan schrijven. Dus wees niet bang als ik even niks meer laat horen via deze weg!

Ooit, lang, lang geleden (ja, zo voelt het nu al), nam ik 'afscheid' op Schiphol. Een vlucht van ruim 15 uur met een tussenstop van 5 uur op Nairobi. Vooral deze tussenstop voelde wel zwaar: Je hebt 's nachts in een vliegtuig gezeten, dus niet erg veel geslapen. Vervolgens stap je om 6:00 uur uit om tot 11:00 uur te wachten op je volgende vlucht (alleen).  Pff! Maar ik heb een plekje gevonden waar ik, knuffelend met mijn tas, af en toe weg kon vallen. Gister (woensdag 25 april) kwam ik dan om 13:00 uur aan op Lilongwe. Beide reizen hadden we weinig last van turbulentie en dergelijke, dus erg fijn. Bij het ophalen van mijn koffer bleek deze niet op Lilongwe aan te zijn gekomen. Dit betekent dat ik vandaag rond 14 uur maar eens ga bellen of ze mijn koffer al hebben en (hopelijk) een taxi richting het vliegtuig nemen om deze op te halen. Wordt vervolgd... Ik blij met mijn voorbereidingen: Met mijn andere koffer kon ik ook twee dagen overleven :). 

Na het invullen van een formulier voor mijn koffer werd ik opgewacht door een Malawiaanse mevrouw. Zij bracht mijn naar het huis. Ik slaap in een kamer met twee anderen, bovenin een stapelbed. Ik was verbaasd hoe groot de woonkamer was. Er werd verteld dat we vaak 's ochtends óf 's avonds stroom hebben, dus je meestal kan voorspellen of je 's avonds stroom hebt. Erg interessant haha. 

Ik blijk met nog 7 anderen in dit huis te zitten, vanaf volgende week 8. Een druk clubje, maar volgens mij allemaal wel leuke mensen. Tijdens mijn eerste avondmaaltijd ging het al over welk uitstapje we komend weekend gaan doen. Super leuk! Een wild life park in de buurt, met vooral zebra's, waar we kunnen fietsen en overnachten. Ik zeg doen!

Vandaag werd ik weer door de Malawiaanse mevrouw opgehaald. Ze liet mij zien hoe ik met het openbaar vervoer hier in Lilongwe op de markt kan komen. Denk bij openbaar vervoer aan: Fiets, tuktuk en mini busje. Deze heb ik dus allemaal gehad vanochtend. We hebben een rondje over de markt gelopen, een winkelcentrum gezien en boodschappen gedaan. Opvallend is dat de meeste mensen gewoon 'normale' kleding dragen. Ik had bijvoorbeeld veel meer vrouwen in lange jurken verwacht, maar zag ook veel spijkerbroeken. Ook heb ik het idee dat je hier in je eerste week verbrand, ondanks factor 50. Oei...

Vanavond gaan we uiteten (benieuwd!!) en morgen ga ik voor het eerst, met begeleiding, naar het project waar ik ga werken. Ik ben ontzettend benieuwd en heb er heel veel zin in. 

Ik denk dat ik nog even een dutje ga doen, voordat ik het vliegtuig bel. 

Doeidoei!

Voorbereidingen

Het is begonnen!

Dat moment dat je in de auto zit (natuurlijk op de bijrijdersstoel), gebeld wordt en een GO krijgt om een vliegticket te kopen naar Malawi: "aaaaaaaaaaaaaaa".

Sinds dit mooie moment zit mijn hoofd vooral vol met Afrika en alles wat ik hiervoor moet doen. Visum, inentingen, pillen, kleding, wauw. Nog net iets meer voorbereidingen dan dat ik van te voren had gedacht.

Om te beginnen met het Visum. Er wordt toch altijd gewaarschuwd dat je je paspoort nooit moet afgeven? Op het moment dat je naar Malawi gaat veranderen deze regels blijkbaar. Een heel eng idee: Ik heb mijn paspoort opgestuurd naar België! Dit had ik niet perse hoeven doen: de andere optie was op het vliegveld in Malawi mijn Visum regelen. Maarja, zie je het al voor je? Mag je het land opeens niet in! Dan toch maar opsturen. Nu is het afwachten of en wanneer ik mijn paspoort weer terugkrijg (oei).

Bij het kiezen van mijn zorgverzekering afgelopen december heb ik er eentje gekozen waarbij je geen vrije zorgkeuze hebt. Het Groene Hart Ziekenhuis stond ertussen, dus prima! Nu zorgt dat echter toch wel voor wat meer uitzoekwerk. Terwijl ik dat aan het doen ben, kom ik erachter dat met goed zoeken, ik behoorlijk veel vergoed krijg. Ik moet dan wel een recept van de huisarts hebben voor Malaria pillen en naar de GGD in Amsterdam, maar agh. Dan scheelt het als je vriendje daar woont! Het kost wel tijd, maar toch is het ook wel leuk. Misschien helpt het dat ik wel van regelen houd....

En dan kleding. Ik wist niet dat er zoveel adviezen over kleding kunnen zijn! Niet korter dan je knie, lichte kleuren, geïmpregneerd tegen muggen, combinatie van verschillende materialen.... Tja.... Moeilijk.... Dan zijn connecties wel handig! Van een vriendin kan ik al een afritsbroek lenen, een ander werkt in de Vrijbuiter, dus heeft daar al navraag gedaan. Een derde is al eens in Afrika geweest en had het over Harem broeken. Best handig! Ik denk dat ik tot mijn vertrek bezig ga blijven met dit onderwerp en dan hopen dat alle kleding een beetje een goede keuze was.

Als laatst is het echt leuk om de reacties van mensen te horen op je plannen. Opeens krijg je allerlei reisverhalen te horen, zowel over Afrika als over andere continenten. Mensen die ook hun paspoort hebben opgestuurd voor China waarbij dat helemaal goed ging. Of anderen die met veel enthousiasme opzoek gaan naar (overtollige) Engelse boeken op basisscholen. Erg leuk die betrokkenheid!

Ik ben zeer benieuwd en heb er heel veel zin in! Nog 43 dagen, 6,14 weken, 1,40 maanden of 0,12 jaar te gaan voordat ik in het vliegtuig zit richting Malawi.

Nu door met het normale (Nederlandse) leven: Sporten en werken. Doeidoei!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Jennifer